It's been a while.

Æi... öh. Ég er ekki tilbúin fyrir þetta. Skólinn er bara einhvernvegin ekki það sem ég þarf núna. Ólíkt undanförnum árum lífs míns fann ég ekki fyrir neinni skólabyrjunar-spennu þegar leið á ágústmánuð. Ég kenni því um að ég fékk ekki nógu marga daga þar sem ég hafði ekkert fyrir stafni. Annars atorkaði ég ekki miklu í sumar fyrir utan að safna fullt af pening sem ég veit ekkert hvað ég á að gera við. Hefði betur átt að vinna minna og njóta sumarsins meira. Svo fer sem fer.

Svo er stemmningin í skólanum bara svo súr eitthvað, sérstaklega með bróðurpart vina minna hættum í skólanum þá er ýfið einmanalegt og ég eyði mestum tíma mínum í að hanga hjá kókvélinni. Sem er örugglega það sorglegasta sem ég veit. Já, krakkar mínir, þetta er grátbroslegur raunveruleikinn. Eina sáluhjálpin sem ég sé í nánd er sá örsmái möguleiki að ég komist í auglýsingastjórn, en miðað við alvarleika umsóknarinnar minnar finnst mér það ólíklegt. Þá myndi ég kannski hafa eitthvað fyrir stafni annað en að leita í brjálæði að Rambó, hnífnum mínum, sem virðist vera algjörlega M.I.A... Já. Sumarið er búið og ég er líka.

Og til þess að toppa allan þennan súrleika ákváðu hálskirtlarnir mínir að halda sýklateiti og eru nú á stærð við armkúta. Sem er alls ekki ferskt vegna þess að mér þykir fátt annað betra en að borða góðan mat. Mmmm... sem minnir mig á. Kannski ég segi þetta komið gott og fari í matarleit.

Kv.Andrea

You better get me a shovel ...

'Cause I'm diggin' it. Jæja. Ákvað að útskýra fjarveru mína fyrir ykkur aumu áhangendum sem þykist ekki lesa bloggið mitt en gerið það samt. Ég veit þið gerið það, þið getið ekki blekkt mig. Ég á alveg vini. Right? Right?

Eftir fáránlega subbulega Verslunarmannahelgi sem ég mun ekki fara frekar út í sökum heiðursmanna samnings sem gerður var þá hef ég þetta að segja: Ég ætla aldrei aftur að fara á KFC þunn. Eða bara yfirleitt. Á morgun er ég svo að fara til Mallorca til að baða mig í öllum hinu skaðlegu geislum sólarinnar sem ná inn fyrir ósonlagið. Og drekka bjór. Með Írisi. Og Pedro. Já, hann er sundlaugastrákurinn sem ég ætla að táldraga. Og ég kem heim aðfaranótt hins 16 ágúst, bara svona ef þið hefðuð hugsað ykkur að keyra uppá flugvöll, taka á móti mér og fara í sleik við mig í flugstöðinni.

Annars hef ég ekki mikið meira að segja, nema það að lokaþáttur The O.C. var great-A baloney, eins og Veronica Corningstone myndi orða það. Alls ekki sátt við hann. En helgin, fríið og lífið - það er ég nokkuð sátt við. Í bili.

Kv. Andrea