This is George. I have nothing to say.

Ég er andvaka þessa stundina og ég sé fram á að ég geti allt eins drepið tíma með því að skrifa fyrir sjálfa mig eins og að dunda mér á orgelinu, og síðan ég er búin að vera að gera það síðastliðinn hálftíma er kominn tími til að taka sér eitthvað annað fyrir hendur.
Vegna þess hve mikið ég elska sjálfa mig hef ég mitt eigið blogg sem upphafssíðu á vafraranum mínum, og auk þess að leiðast óguðlega mikið þá brá mér töluvert þegar ég sá að síðasta færslan mín var í janúar. Af þeim sökum finn ég mig knúna til að hripa niður nokkur orð. Með þessu móti slæ ég tvær flugur í einu höggi - fyrrnefndum leiða verður sópað undir teppi í nokkrar mínútur í viðbót en auk þess losna ég við röflið í móður minni næstu mánuðina um að ég skrifi ekki nóg. Hún hefur svo mikla trú á mér (eins og mömmum er einum lagið) að hún tók sér það bessaleyfi fyrir nokkru að sækja um hjá Morgunblaðinu undir mínu nafni. Vitaskuld fékk ég neikvætt svar en uppátækið vermdi mér vissulega um hjartarætur.

Verst er að nú er ég byrjuð og ég hef ekkert að skrifa um. Ég hef því miður engar fastar tölur, en ef að einhver les þetta blogg ennþá grunar mig að það fólk myndi hvort eð er vera í það nánu sambandi við mig að það vissi um alla þá frábæru og spennandi hluti sem ég tek mér fyrir hendur þessa dagana. Þar af leiðandi er lítið vit í því að ég kjafti inn í rauðan dauðann um hálfvitana sem koma á Videoheima, Belgíuferðina sem nálgast óðfluga eða þá staðreynd að ég útskrifast úr menntaskóla eftir 4 mánuði.

Þess í stað ætla ég að fleygja fram einni spurningu/vangaveltu. Afhverju lendi ég svona oft í hárgreiðslufólki sem er með mjög ljótt og illa klippt hár? Ennfremur- ef þið, kæru lesendur, hafið einnig lent í öðru eins, gerir þetta ykkur ekki ögn óróleg? Ég veit allavega að ég er ekki búin að fara í klippingu síðan... ég man það ekki, en það var fyrir mjög löngu síðan.

Kv. Andrea