"Frumlegur titill"

Að beiðni Benediktu sný ég aftur eftir nónokkra fjarveru. Ég nenni í rauninni ekkert að babla eitthvað tilgangslaust hérna inná hvort eð er, vegna aldurs undirritaðar er ég bara stimpluð gelgja með athyglissýki hvort eð er. Annars er ekkert mikið búið að gerast hjá mér upp á síðkastið... reyndar er einmanaleikinn farinn en ég ætla ekki að verða enn gelgjulegri og fara að röfla stanslaust um Adda hérna svo ég sleppi því bara alveg og segi einfaldlega... helgin var ágæt. Í gær þurfti ég hinsvegar að bera út einhver ógeðsleg blöð fyrir Guðrúnu Soffíu sem þröngvaði þeim upp á mig óviljugri. Svo kom ég heim til þess eins að taka allt til því að mamma og pabbi komu heim í dag. Sem betur fer (einhverra hluta vegna) blessaði Íris mig með náveru sinni og hjálpaði okkur að þrífa... :D Ég veit ekki hvað ég gerði til þess að verðskulda þennan engil... Aaallavanna, hún ætlaði að koma eftir mat líka að læra með mér en neiii... sund var vitanlega mikilvægara. Mér var hálfpartin sama, ég horfði bara á Fight Club með Adda, frekar sátt... enda er þetta náttúrulega snilldar mynd. Ég er ekki búin að vera dugleg við að læra upp á síðkastið og verð, augljóslega að fara að taka mig á enda er óhugnarlega stutt í þessi fjandans próf. Ætti til dæmis að læra núna í staðin fyrir að blogga svona tilgangslausu röfli.

Dagurinn: Öh... ég mætti of seint í skólann í dag. Ég veit ekki alveg hvernig það gerðist, annaðhvort ég eða Addi höfum greinilega slökkt á vekjaraklukkunni afþví að ég vaknaði kl. 9, þegar orðin of sein. Sem betur fer skutlaði hann mér í skúlen, annars hefði ég fengið fyrsta skrópið mitt á árinu... ég trúi reyndar ekki að ég sé ekki með neitt skróp, og samt svona marga punkta.. að mínu mati allt of marga. Kannski ég prófi þetta punktalækkunnardót áður en ég hætti. Góð mætingareinkunn skaðar engann, er mér sagt. Annars fékk ég út úr lokaprófinu mínu í íslensku í dag. 8,5 var lokaniðurstaðan og fyrst var ég auðvitað ekki sátt við það enda fékk ég 9 síðast en þegar ég frétti að þetta var hæsta einkunnin í bekknum ákvað ég að þegja. Mér gekk hræðilega á málfræðinni, fékk ekki nema 7,5 sem var svolítið skrítið vegna þess að ég fékk 9.5 á málfræðinni á síðasta prófinu. Ég skiil ekki afhverju ég er svona óskeikul í íslensku... einkunnirnar hjá mér eru aldrei eins. Kom mér hinsvegar mest á óvart að ég fékk 9,8 í ritun og Hrefna (kennarinn minn) sagði einmitt að það hafi verið lakasti parturinn hjá árgangnum. 10 hefði samt alltaf verið betra en ég sætti mig vel við 9.8.. munar eiiinu skitnu stigi. Eftir skóla fórum við Íris aftur heim, staðráðnar í því að læra! Öh... það gekk ekki alveg eftir, þar sem að við steinsofnuðum og byrjðuðum ekki að læra fyrr en um 6 leitið (er það ekki annars með venjulegu þegar átt er við tíma? Þetta er alveg dottið úr mér!) ... Min mor og far komu heim í dag, færandi hendi og ég fékk fleiri boli í safnið! Jeiiii... persónulega hefði ég vel sætt mig við súkkulaði en greinilega eru föt mikilvægari :P Jæja... núna er ég hætt. Það er nákvæmlega ekkert meira til þess að blogga um.

Pæling dagsins: Ég var að velta því fyrir mér hvort að rekja mætti lífsviljaleysi unglinga til þess hversu rosalega ofdekruð við erum hérna, krakkarnir á Íslandi. Ég er náttúrulega ekki að segja að hvert og eitt okkar sé ofdekrað og leiðinleg, en það er óneitanlega mikið af lífsleiðum unglingum út um allt. Ætli það sé vegna þess að við fáum allt upp í hendurnar og þurfum ekki að hafa fyrir neinu. Krakkar eru alveg hættir að lesa bækur til dæmis, maður þarf bara að kveikja á sjónvarpinu eða skella sér í bíó og maður er mataður af einhverri þvælu... ok, ég er ekki að fullyrða að allt sem sést í bíóhúsum og sjónvarpi sé þvæla en það er vissulega stór partur. Við þurfum heldur ekki að hafa áhyggjur af atvinnu, það getur hvaða hálfviti sem er fengið vinnu hjá sveitafélaginu.. það er að segja í hinni mjög svo skemmtilegu unglingavinnu. Ég þarf jafnvel ekki að glósa lengur í skólanum! Mér eru bara gefin nokkur hefti með útprentuðum glósum og ég þarf ekkert að hafa fyrir því... Mér finnst eins og það sé engin hvatning lengur til þess að maður fari nú og geri eitthvað. Er þetta kannski bara eintómt agaleysi hjá mér eða er ég ekki að ímynda mér þetta? Æj... ég veit ekki... kannski ég fari bara og lesi eitthvað.

Kv.Andrea