Slow syndrome...

Bonjour. Ég velti því stundum fyrir mér hvort ég sé þroskaheft. Það gæti alveg verið... Kannski ekki þroskaheft en það er eitthvað að mér. Ég geri allt svo hægt! Ég er skjaldbaka. Skjaldbökur eru frábær dýr, ekki misskilja mig. En svo fooookking slow. Og svoleiðis er ég líka. Mér finnst ég samt líkjast ketti meira en skjaldböku ef ég ætti að vera eitthvað dýr. En skjaldbaka er ég. Bæði á stærðfræði og söguprófinu mínu rann ég út á tíma. Ég hugsa líka hægt, fólk. Ég er líka geðveikislega slow í vinnunni. Geri allt miklu hægar. Það getur verið pirrandi.

Maður reynir auðvitað að byrja að ganga frá snemma þegar maður er einn en í dag hélt fólkið bara áfram að koma... og síðustu tveir viðskiptavinirnir komu inn 2 mínútum fyrir lokun, fengu sér sæti í matsalnum (þannig að ég gat ekki skúrað fyrir þeim) og þegar þeir vöru búnir að borða (notabene korter eftir lokun) ákváðu þeir að panta sér MEIRI mat "fyrir morgundaginn". Það gerði mig mjög leiða. Svo þurfti ég að ganga frá öllu ein og dræverinn fór STRAX og hann var búinn að skila posanum og nennti ekki einu sinni að stóla niður fyrir mig. Þetta varð til þess að ég missti af strætóinum mínum og þurfti að bíða úti í kuldanum í hálftíma. Það var fleira þennan dag sem að ég ætla ekki að fara út í en eins og stendur hef ég mjög litla trú á mannkynið. Svo þegar ég kom heim, klukkutíma eftir lokun, var læst. Seint og um síðir opnaði vinur bróðir míns fyrir mér, og skellti svo strax aftur á mig. Honum fannst það víst mega fyndið. I was not amused. Og þetta var allt útaf því að *ég* er skjaldbaka. Ætli ég gæti sótt um örorkubætur? Þetta eru ansi góð rök, verð ég að segja.

Kv.Andrea