Gentlemen prefer blondes but marry brunettes.

Ég er jafn tóm og bjórdósin sem liggur hliðiná mér, afvelta á náttborðinu. Jafnt andlega sem líkamlega, og tóm í hausnum fyrir utan allt annað. Mér hefur sjaldnast liðið jafn holri að innan (holri? Hvurslags beyging er þetta?). Ég er með örlítin kökk í hálsinum og pínulítið ráðvillt, en annars finn ég ekki fyrir neinni sorg, óhamingju eða þvíumlíku. Ég veit þessar tilfinningar eru þarna einhverstaðar en ég finn ekki mikið fyrir þeim. Samt er ég heldur óhamingjusöm. Þið sem þekkið mig hafið eflaust áttað ykkur á hvað gerðist... aftur. Mér líður eins og algjörum hálfvita að hafa fallið í sömu gryfjuna tvisvar, ég ætti að vita betur - ég er ekkert það heimsk, sjáið til.

Þetta á eftir að verða litlaust sumar. Landsbankinn er fínn, en það er sami dagurinn, alla daga í 2 mánuði. Voða lítið um tilbreytingar. Sömu staðir, sama fólk, sömu hlutir - sömu samræður endurtaka sig. Mig vantar nauðsynlega að komast einhvert í burt en að öllum líkindum gerist það ekki fyrr en í ágúst. Annars ætla ég að fara í sokka. Kannski kætir það mig eitthvað að hitta góða vini á kaffihúsi... jafnvel þótt það sé endurtekning líka.

Kv.Andrea