Come into my world.

Eftir miklar vangaveltur ákvað ég að skrifa svo sem eina örfærslu um ömurleika lífsins. Ekki láta það aftra ykkur við að lesa færsluna sem ég skrifaði í fyrranótt líka, og endilega kómentið - eins og þið vitið þá þrífst ég á athygli ykkar.

Málið er að ég hef verið andvaka upp á síðkastið. Frá miðvikudegi í síðustu viku, til að vera nákvæm (fyrir utan þá daga sem ég dó áfengisdauða, sem gerir andvökunæturnar... þrjár). Og ég hef komist að þeirri niðurstöðu að það eina góða við andvökunætur er nætursnarlið. Sem væri bjartur punktur í lífi mínu ef ég ætti foreldra sem elskuðu mig og keyptu kannski af og til eitthvað étanlegt. Þau drykkjarföng sem eru í ísskápnum mínum þessa stundina eru, og hér fer ég með sannleikann: kassi af rauðvíni, fjórir bjórar af ýmsum tegundum og útrunnin mjólk. Og sulta. Ég íhugaði að leggja mér hana til munns í kvartsekúntu. Svo vafraði ég í vonleysi um eldhúsið mitt um stund og endaði með Special K stykki og volga flösku af Kristal sem ég fann í þvottahúsinu. Eftir að horfa drykklanda stund á þetta heilsugubb sem voru (af augljósum ástæðum) einu matvælin í húsinu, lagði ég heilsugubbið á borðið og fékk mér hrátt kakóduft í staðin. Svona er ég hörð.

Á aðeins jákvæðari nótum átta ég mig á því að mér líkar betur við sjálfa mig þegar ég er bitur en þegar ég er höfuð yfir hæla.

Kv.Andrea