Jól
Hæhæ, sorry hvað ég er ekki búin að skrifa lengi Benna, eða hver sem les þetta anyways...
Skrítið hvað það er ekkert mikið að tala um núna...samt er ég að neyða sjálfa mig í að skrifa hérna bara upp á grínið, ætli það sé ekki bara eitthvað verulega mikið að mér, eins og öllum sé ekki sama...
Jæja, nú eru jólin að koma og ég er með pínu sammvikubit. Ég hlakka ekkert til jólanna! Og ekki heldur til áramóta eða neins í kringum þetta bölæði. Mér finnst bara eins og þetta sé ein af mörgum afsökunum litla mannsins til þess að eyða pening í ekki neitt. Til hvers þurfum við gjafir og góðann mat til þess að hressa okkur upp? Þurfum við virkilega að kaupa okkur gleði? æj, mér finnst bara eins og eg sé búin að missa alla gleðitilfinningu úr
mér, og ég er með sammvikubit yfir að vera ekki glöð yfir jólin og að vera glöð yfir því að eyða öllum mínum pening og tíma í fólk sem þykir ekki einu sinni vænt um mig, útaf litlu
barni sem ég trúi ekki einu sinni á! Mér finnst eins og ég hafi bara ekki neina trú lengur. Ætli einhver hafi trú lengur? Ég veit allavega að ég þekki örfáar manneskjur sem hafa
sannkallaðann trúarhita nú á dögum.
Vá hvað ég hlít að hugsa mikið, ég bara kem þessu varla á blað ( samt tæknilega séð
ekki blað).
Ætli öllum líði svona á ákveðnum tímapunkt í lífi sínu eða er ég furðuleg. Ég veit allavega
að núna ætti ég ekki að vera að hugsa svona mikið, heldur hugsa um hvaða kjól ég fari í á
jólaballið eða hvað annað fólk sé að segja um mig núna... og sem únglíngur (the laxnes style) ætti ég örugglega að vera glöð því þeir segja nú einu sinna að þetta séu bestu ár ævi minnar, og þótt ég sé stundum glöð en eg er það ekki oft.
Gerir það mig skrítna? Eða þunglinda kannski?
Satt best að segja er mér sama núna því ég er svöng og ætla að segja þetta nóg af vangaveltum í bili.
Lifið heil með Guði ( *fliss* ) Kv. Andrea
Skrítið hvað það er ekkert mikið að tala um núna...samt er ég að neyða sjálfa mig í að skrifa hérna bara upp á grínið, ætli það sé ekki bara eitthvað verulega mikið að mér, eins og öllum sé ekki sama...
Jæja, nú eru jólin að koma og ég er með pínu sammvikubit. Ég hlakka ekkert til jólanna! Og ekki heldur til áramóta eða neins í kringum þetta bölæði. Mér finnst bara eins og þetta sé ein af mörgum afsökunum litla mannsins til þess að eyða pening í ekki neitt. Til hvers þurfum við gjafir og góðann mat til þess að hressa okkur upp? Þurfum við virkilega að kaupa okkur gleði? æj, mér finnst bara eins og eg sé búin að missa alla gleðitilfinningu úr
mér, og ég er með sammvikubit yfir að vera ekki glöð yfir jólin og að vera glöð yfir því að eyða öllum mínum pening og tíma í fólk sem þykir ekki einu sinni vænt um mig, útaf litlu
barni sem ég trúi ekki einu sinni á! Mér finnst eins og ég hafi bara ekki neina trú lengur. Ætli einhver hafi trú lengur? Ég veit allavega að ég þekki örfáar manneskjur sem hafa
sannkallaðann trúarhita nú á dögum.
Vá hvað ég hlít að hugsa mikið, ég bara kem þessu varla á blað ( samt tæknilega séð
ekki blað).
Ætli öllum líði svona á ákveðnum tímapunkt í lífi sínu eða er ég furðuleg. Ég veit allavega
að núna ætti ég ekki að vera að hugsa svona mikið, heldur hugsa um hvaða kjól ég fari í á
jólaballið eða hvað annað fólk sé að segja um mig núna... og sem únglíngur (the laxnes style) ætti ég örugglega að vera glöð því þeir segja nú einu sinna að þetta séu bestu ár ævi minnar, og þótt ég sé stundum glöð en eg er það ekki oft.
Gerir það mig skrítna? Eða þunglinda kannski?
Satt best að segja er mér sama núna því ég er svöng og ætla að segja þetta nóg af vangaveltum í bili.
Lifið heil með Guði ( *fliss* ) Kv. Andrea
0 Comments:
Skrifa ummæli
<< Home